هیچ دانی که جهان در سر و کارت کردم
جان اگر در سر و کارت نکنم نامردم

چه نکردی ز جفا بر دل بیچاره ی من
در غم عشق تو بس خون جگرها خوردم

چه ستمها که برین خسته دل ما کردی
چه جفاها که من از بار فراقت بردم

در فراق رخ چون ماه تو ای جان و جهان
ای بسا خون که من از دیده ی جان بفشردم

گرچه جفتست به عیش و طرب آن دلبر من
من ز خواب و خور و شادی دو عالم فردم

دردم از حد بگذشت و نکنی هیچ دوا
صبر تا کی بتوان کرد نگارا در دم

تا به کی حال جهان از تو نهان بتوان داشت
سالها با غم تو صبر و تحمّل کردم

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir