تا من از صحبت تو مهجورم
خسته و ناتوان و رنجورم

تا برفتی ز پیش دیده ی ما
ای بت دلفریب منظورم

بی رخ تو جهان نمی بینم
برده ای از دو دیدگان نورم

از دو زلف تو بس پریشانم
از دو چشم تو مست و مخمورم

چون ز شهد لبت نصیبم نیست
نیش تا کی زنی چو زنبورم

شاهبازی و در هواداری
من بیچاره همچو عصفورم

تو به شاهی ما سلیمانی
من به پای غم تو چون مورم

بیش از اینم مدار از رخ خویش
ای دل و دین و دیده مهجورم

به جهانت ز جان شدم بنده
آخر از بندگی چرا دورم

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir