چون سر زلف تو ای دوست پریشان حالم
خود نپرسی که چگونه گذرد احوالم

کبریک سو نه و یک شب ز در وصل درآ
تا جهان بین جهان در کف پایت مالم

همچو خال سیهت حال تباهست مرا
زآنکه پیوسته گرفتار دو زلف و خالم

گر کنی رحم به حال من مسکین چه شود
که ز درد غم هجران تو بس بد حالم

زآتش شوق رخت عود صفت می سوزم
زار چون نایم و در چنگ غمت می نالم