گفتم که عهد یار جفاجوی بشکنم
یاد وصالش آمد و بگرفت دامنم

از مهر روی خوب تو چون ذرّه ز آفتاب
سرگشته در هوای تو ای دلستان منم

سر درنیاورم به بهشت برین و حور
چون گشت خاک کوی تو جانا نشیمنم

آن ماه دلستان ز سر عجب و ناز گفت
او خوشه چین چرا شده آخر ز خرمنم

دادم جواب کای بت دلخواه نازنین
در سر چو نور دیده و جانی تو در تنم

پای دلم مقید زنجیر زلف تست
تا کی دو دست شوق ز هجران به سر زنم

بازآی تا به دامن وصلت زنم دو دست
جان جهان فدای رخ آن صنم کنم