دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن
نشیمنیش خدا را به زلف شیدا کن

طبیب گشت ملول از من ضعیف نحیف
بیا و یک دمش از وصل خود مداوا کن

دلم به دست جفا دادی و نبخشودی
به عذرهای گذشته یکی مدارا کن

در وصال ببستی ز روی ما ز چه روی
چو حلقه سر به درت می زنیم در وا کن

مدار نور دریغ از دلم چو آئینه
بیا و رخ به رخ دلبر مه آسا کن

شرابخانه امید دل خراب از غم
ز دولت شب وصلت بیا و احیا کن

بیا که دور ز رویت جهان نمی بینم
به ماه روی خودم هر دو دیده بینا کن