گرفتم عشق روی تو ز سر باز
همی پرسم ز کوی تو خبر باز

چه گر عشق تو دریایی است آتش
فکندم خویشتن را در خطر باز

دواسبه راه رندان برگرفتم
به کار خود درافتادم ز خر باز

فتادم در میان دردنوشان
نهادم زهد و قرائی به در باز

میان جمع رندان خرابات
چو شمعی آمدم رفتم به سر باز

چنان از دردیت بی خویش گشتم
که گفتم نیست از جانم اثر باز

منم جانا و جانی در هوایت
ندارم هیچ جز جانی دگر باز

دلم زنجیر هستی بگسلاند
اگر بر دل کنی ناگاه در باز

همای همتم از غیرت تو
نیارد کرد از هم بال و پر باز

چه می‌گویم که جانها نیست گردد
اگر گیری ز جانها یک نظر باز

دل عطار از آهی که دانی
رهی دارد به سوی تو سحر باز

«عطار نیشابوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir