یک لحظه به سوی ما گذر کن
وز لطف به حال من نظر کن

آزار دلم مجوی ازین بیش
از آه چو آتشم حذر کن

این تندی و تیزی ای جفا جوی
از بهر خدا ز سر به در کن

چون خاک ره تو گشتم از جان
چون سرو سهی به ما گذر کن

در کلبه حزن ما نگارا
شمعی ز جمال خویش برکن

ای دل چو وصال نیست ممکن
برخیز و ز کوی او سفر کن

یا با غم عشق یار می ساز
یا خوش بنشین و ترک سر کن

بر عهد نه محکمست دلبند
اندیشه دلبری دگر کن

شیرینی قند اگر نیابی
میلی به وفا سوی شکر کن

از خون جگر دلا ز جورش
یک روی جهان ز دیده تر کن