گرفت از رشک رویت ماه تابی
که چون رویت نباشد ماهتابی

به ظلمات شب هجران اسیرم
مگر روزی برآید آفتابی

در این آتش که من بودم ز هجران
نزد بر روی من جز دیده آبی

به امید خیال روی خوبت
به جان تو که مشتاقم به خوابی

دلم بر آتش هجرت کبابست
ز وصلت شکّری ده یا کبابی

ندارم چاره ای با چشم مستش
ز عشقش می کشم هر دم عذابی