دردا که نیست روز غمت را نهایتی
تا کی نباشدت سوی یاران عنایتی

تا چند بر دل من مسکین ستم کنی
باشد جفا و جور تو را نیز غایتی

گفتی وفا کنم نکنی گفتمت به عهد
آری بود وفای تو جانا حکایتی

چونست من به وصل تو مشتاق و تو ملول
از دل به دل نمی کند آخر سرایتی