که را باشد به عالم چون تو یاری
بتی خوش بوی خوش رو چون نگاری

به میدان ملاحت دیده ی من
ندیده مثل او چابک سواری

ز عشقت همچو چشمت ناتوانم
چو زلف بی قرارت بی قراری

نپرسی یک دم از حالم که چونست
به درد عشق ما زاری نزاری

تو را گر هست بر خاطر ز من بار
مرا در خاطر از تو نیست باری

ز پای افتاده ام در ره گذارت
چه باشد بر من ار آری گذاری

چه خوش باشد شراب وصل در جام
اگر نبود ز هجرانش خماری

خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوش آن غم کش تو باشی غمگساری

بیا جانا که در عالم نیابی
چو من شوریده بختی بردباری