هوش مصنوعی:
شاعر در خواب یار خود را می‌بیند و با تصویر نارنج و لب شیرین او مشغول است، اما ناگهان از خواب می‌پرد و متوجه می‌شود که تنها سرانگشت خود را گاز گرفته است.
رده سنی:
15+
متن شامل مفاهیم عاشقانه و خیالی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۳۱
من دوش قضا یار و قدر پشتم بود
نارنج زنخدان تو در مشتم بود
دیدم که همی گزم لب شیرینت
از خواب پریدم سرانگشتم بود
نارنج زنخدان تو در مشتم بود
دیدم که همی گزم لب شیرینت
از خواب پریدم سرانگشتم بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
