۱۱۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۷

زردم ز فراق روی دلدار چو شمع
تا کی بودم دیده خونبار چو شمع

تو خفته و من خراب و گریان همه شب
تا صبح به بالین تو بیدار چو شمع
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.