۱۲۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹۶

وقتست که بر سرم کنی باران گل
زیرا که ز باغ رو کند پنهان گل

آمد به جهان باغ تا عیش کند
کوتاهی عمر دید و شد گریان گل
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.