هوش مصنوعی:
شاعر از گذرا بودن عمر و زیبایی‌های طبیعت مانند گل سخن می‌گوید و ابراز تأسف می‌کند که عمر کوتاه است و گل‌ها نیز زود پژمرده می‌شوند.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم فلسفی و احساسی است که برای درک بهتر، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شعری ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۹۶
وقتست که بر سرم کنی باران گل
زیرا که ز باغ رو کند پنهان گل
آمد به جهان باغ تا عیش کند
کوتاهی عمر دید و شد گریان گل
زیرا که ز باغ رو کند پنهان گل
آمد به جهان باغ تا عیش کند
کوتاهی عمر دید و شد گریان گل
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
