هوش مصنوعی:
شاعر از ناملایمات روزگار شکایت دارد و تنها مایهٔ امید و آرامش خود را لطف و محبت معشوق می‌داند. او در انتظار یاری نشسته است، اما فریادرسی نمی‌یابد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک ظرافت‌های شعر کلاسیک فارسی معمولاً به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد.
شمارهٔ ۳۲۷
بیچاره دل از فلک جفا برده بسی
جز لطف توأم در دو جهان نیست کسی
من منتظرم نشسته بر راه امید
فریادرسم که نیست فریادرسی
جز لطف توأم در دو جهان نیست کسی
من منتظرم نشسته بر راه امید
فریادرسم که نیست فریادرسی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
