چو خنجر ستم آن ترک لشگری برداشت
دلم ستمکشی واو ستمگری برداشت

منم که روز ازل از من آسمان و زمین
محبت پدری مهر مادری برداشت

خوشم بضعف تن اما فغان که صیادم
زصید من نظر از عیب لاغری برداشت

ز سنگ حادثه ایمن شود کسی که بتن
نهال هستی او ننگ بی بری برداشت

بحیرتم که زآوارگی چه دید که خضر
گذاشت پیروی از دست و رهبری برداشت

بملک حسن بت ماست خواجه ای که نظر
زبندگان ز غرور توانگری برداشت

گهر فروش دل من طبیب گاه سخن
چه ناله ها که ز انصاف مشتری برداشت