صیاد را نگر که چه بیداد می کند
نه می کشد مرا ونه آزاد می کند

بنگر که یار خاطر ما شاد می کند
با غیر همنشین و مرا یاد می کند

مرغ دلم که اینهمه فریاد می کند
فریاد از تغافل صیاد می کند

خوش نغمه بلبلان چمن را چه شد که زاغ
بر شاخ گل نشسته و فریاد می کند

برما روا مدار ستم بیش از این که دل
تا کی مگر تحمل بیداد می کند؟

من ساده لوح و دلبر عاشق فریب من
هر دم بوعده ای دل من شاد می کند

آن بیوفا طبیب که ذکرش بخیر باد
دانسته ای که هیچ ترا یاد می کند

«طبیب اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir