هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل، ماه، خورشید و سنبل، احساسات عمیق عاشقانه و شیفتگی شاعر را نسبت به معشوق بیان می‌کند. شاعر با توصیف زیبایی‌های معشوق و مقایسه آن با عناصر طبیعی، عمق عشق و دل‌باختگی خود را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۵۷
دارم نظری با گل کو روی ترا ماند
با ماه نوم عشقی است کابروی ترا ماند
مهریست بخورشیدم کو همچو رخت باشد
آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند
بالاله از آنم خوش کو رنگ تو یادآرد
از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند
بر نرگس این گلشن زان رو نگرانم من
کو چشم سیه مست جادوی ترا ماند
با سر و روانم یار پیوسته در این گلزار
کو قامت رعنا و دلجوی ترا ماند
گشتی بطبیب خویش چون گرم عتاب خشم
در آتش از آن سوزد کو خوی ترا ماند
با ماه نوم عشقی است کابروی ترا ماند
مهریست بخورشیدم کو همچو رخت باشد
آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند
بالاله از آنم خوش کو رنگ تو یادآرد
از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند
بر نرگس این گلشن زان رو نگرانم من
کو چشم سیه مست جادوی ترا ماند
با سر و روانم یار پیوسته در این گلزار
کو قامت رعنا و دلجوی ترا ماند
گشتی بطبیب خویش چون گرم عتاب خشم
در آتش از آن سوزد کو خوی ترا ماند
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
