۲۱۴ بار خوانده شده
دارم نظری با گل کو روی ترا ماند
با ماه نوم عشقی است کابروی ترا ماند
مهریست بخورشیدم کو همچو رخت باشد
آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند
بالاله از آنم خوش کو رنگ تو یادآرد
از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند
بر نرگس این گلشن زان رو نگرانم من
کو چشم سیه مست جادوی ترا ماند
با سر و روانم یار پیوسته در این گلزار
کو قامت رعنا و دلجوی ترا ماند
گشتی بطبیب خویش چون گرم عتاب خشم
در آتش از آن سوزد کو خوی ترا ماند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
با ماه نوم عشقی است کابروی ترا ماند
مهریست بخورشیدم کو همچو رخت باشد
آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند
بالاله از آنم خوش کو رنگ تو یادآرد
از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند
بر نرگس این گلشن زان رو نگرانم من
کو چشم سیه مست جادوی ترا ماند
با سر و روانم یار پیوسته در این گلزار
کو قامت رعنا و دلجوی ترا ماند
گشتی بطبیب خویش چون گرم عتاب خشم
در آتش از آن سوزد کو خوی ترا ماند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
