هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر نگرانی شاعر از جدایی از معشوق و دردهای عشق است. او از روزگار بیم دارد که مبادا او را از یارش جدا کند و از آزارهای عشق و دل‌شکستگی می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به ناله‌های عاشقانه و درد فراق دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و دل‌شکستگی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق این شعر نیاز به شناخت ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۶۸
گو روزگار هرچه تواند بما کند
ما و تو را مباد که از هم جدا کند
مرغ شکسته بالم و صیاد بیوفا
ترسم باین بهانه زدامم رها کند
آزار ما بسست، که خود را بخون کشد
کاوش کسی که با دل مجروح ما کند
گستاخ می وزد بحریم چمن رواست
گر عندلیب شکوه زباد صبا کند
در هجر اگر طبیب شبی روز کرده ای
دانی شب فراق بروزم چها کند
ما و تو را مباد که از هم جدا کند
مرغ شکسته بالم و صیاد بیوفا
ترسم باین بهانه زدامم رها کند
آزار ما بسست، که خود را بخون کشد
کاوش کسی که با دل مجروح ما کند
گستاخ می وزد بحریم چمن رواست
گر عندلیب شکوه زباد صبا کند
در هجر اگر طبیب شبی روز کرده ای
دانی شب فراق بروزم چها کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
