سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق عمیق و عرفانی خود سخن می‌گوید که با وجود رنج‌ها و ناامیدی‌ها، همچنان به آن وفادار است. او از زیبایی معشوق و تأثیر آن بر خود می‌گوید و بیان می‌کند که هرچند در این راه سختی‌های بسیاری کشیده، اما عشق او پایدار و جاودانه است.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و عشقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌ی ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۸۳

عزم عشق دلستانی داشتم
وقف کردم نیم جانی داشتم

صد هزاران سود کردم در دو کون
گر ز عشق تو زیانی داشتم

چون شدم با عشق رویش همنفس
هر نفس تازه جهانی داشتم

در صفات روی چون خورشید او
سر مگر بر آسمانی داشتم

لیک چون رویش بدیدم ذره‌ای
گنگ گشتم گر زبانی داشتم

مدتی پنداشتم کز وصل او
یا نصیبی یا نشانی داشتم

چون نگه کردم همه پندار بود
یا خیالی یا گمانی داشتم

با سر هر موی زلفش تا ابد
سرگذشت و داستانی داشتم

لیک دل پرغصه رفتم زیر خاک
قصهٔ دل چون نهانی داشتم

خواستم تا راز خود پنهان کنم
هر سرشکی ترجمانی داشتم

چون ندیدم خویش را در خورد او
این مصیبت هر زمانی داشتم

موج می‌زد درد و زاری چون رباب
گر رگی بر استخوانی داشتم

بر تن عطار هر مویی که بود
در خروشی و فغانی داشتم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
# رنج # عشق # عشق عرفانی
۴۴۰ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۴
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.