پسر بد مر او را دو فرخنده کام
که پیروز و هرمزدشان بود نام

ز پیروز که بود هرمزد گرد
ولیکن پدر شاهی او را سپرد

کز او دید نرمی و آهستگی
خردمندی و شرم و شایستگی

به هرمزد سپرد تخت و نگین
همان لشکر و گنج ایران زمین

غمی گشت پیروز از کار شاه
سوی شاه هیتالیان جست راه

که قوم فتالیت خوانندشان
هم از هون اسپید دانندشان

چغانی شهی بد فغانیش نام
جهان جوی و با لشگر و نام و کام

بدو داد شمشیر زن سی هزار
به ایران بیاید سوی کارزار

چو هرمزد روی برادر بدید
دلش مهر و پیوند او برگزید

پیاده شد از اسب و بردش نماز
بدو تاج و تخت کئی داد باز