باز ناز ماه رویی می برم
باز مهر کینه جویی می برم

تا بیابم ز آستان او نشان
رخت دل هر شب به کویی می برم

موی گشتم و اندرین دریای غم
کشتی محنت به مویی می برم

تنگ شد بر من جهان ورنه چرا؟
جور چون او تنگ خویی می برم

گر چه رنگی نیست از وصلش مرا
نیستم نومید بویی می برم

بر سر کویش همیشه چون مجیر
از سرشگ دیده جویی می برم