هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و درد عاشقانه‌ی شاعر نسبت به معشوقی عهدشکن است. شاعر با صراحت و آشکارا از عشق و دل‌سپردگی خود سخن می‌گوید، اما در عین حال از بی‌وفایی معشوق و رنج ناشی از آن نیز شکایت دارد. او در ابیات مختلف به تناقض‌های احساسی خود اشاره می‌کند، مانند اینکه می‌داند معشوق از غم او شاد می‌شود، اما باز هم از درد دلش با او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر در مورد شک و تردیدهای خود نسبت به معشوق و حتی احتمال هذیان گفتنش صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه‌ی پیچیده و احساسات عمیق است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند عهدشکنی، درد عشق و شک و تردیدهای عاطفی، مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۵۰

گر ترا راحت جان می گویم
آشکارا نه نهان می گویم

من ترا جان و دل ای عهدشکن
از میان دل و جان می گویم

به غمم شاد شوی می دانم
غم دل با تو از آن می گویم

گر چه گویم که دلم زان تو نیست
می شنو کان به زبان می گویم

به یقین از تو به دل بر خطرم
سخن جان به گمان می گویم

من و وصلت ز کجا تا به کجا؟
خفته ام یا هذیان می گویم

دوش گفتی که مجیر آن من است
این به گستاخی آن می گویم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.