من پای همی ز سر نمی‌دانم
او را دانم دگر نمی‌دانم

چندان می عشق یار نوشیدم
کز میکده ره بدر نمی‌دانم

جایی که من اوفتاده‌ام آنجا
از هیچ وجود اثر نمی‌دانم

گر صد ازل و ابد به سر آید
از موضع خود گذر نمی‌دانم

جز بی جهتی نشان نمی‌یابم
جز بی صفتی خبر نمی‌دانم

مرغی عجبم زبس که پریدم
گم گشتم و بال و پر نمی‌دانم

این حال چو هیچکس نمی‌داند
من معذورم اگر نمی‌دانم

بگرفت دلم ز دانم و دانم
تا کی دانم مگر نمی‌دانم

چون قاعدهٔ وجود بر هیچ است
یک قاعده معتبر نمی‌دانم

جنبش ز هزار گونه می‌بینم
یک جنبش جانور نمی‌دانم

آن چیست که خلق ازوست جنبنده
کو علم چو این قدر نمی‌دانم

با خلق مرا چکار چون خود را
گم کردم و پا و سر نمی‌دانم

با آنکه فرید پست گشت این جا
زین پست بلندتر نمی‌دانم

«عطار نیشابوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir