ای دل به عشق روی تو از جان برآمده
جان در هوای تو ز تن آسان برآمده

از خنده خیال لب لاله رنگ تو
از بوستان جان گل خندان برآمده

آبی که آن ز چشمه حیوان برآمدی
بر چهره ات ز چاه زنخدان برآمده

در حلقهای زلف پراکنده بر رخت
کافور تر ز مشک پریشان برآمده

از اشک چشم و خون دلم خاک کوی تو
دریا شده وز او در و مرجان برآمده

از بس که رنج برد دلم وز وفای تو
دردت به من بمانده و درمان برآمده

تا آتش فراق تو در جانم اوفتاد
یکباره دود ازین دل بریان برآمده

تا جعد دلربای تو چوگان به کف گرفت
شور از هزار مجلس و میدان برآمده

برعکس چرخ گرته پیروزه ترا
خورشید و اختران ز گریبان برآمده

در درد فرقت تو من مستمند را
دود از تو دل فرو شده و جان برآمده

بر من جهان فروخته عشق تو و به من
بوسی به صد جهان ز تو ارزان برآمده

بر نامه مراد من از تو ولی زمن
مقصود خصم و کامه هجران برآمده

افغان و ناله (فلکی) بی تو بر فلک
چندان رسید کز فلک افغان برآمده

تا حاجیان بعاشر ذوالحجه حج کنند
در حج شده حوایج ایشان برآمده

یارب ز قرب مقصد و قتل عدوت باد
موقف تمام گشته و قربان برآمده

از عون همت تو مهمات ملک و دین
بی یاری خلیفه و سلطان برآمده

نامت جهان گرفته و کام تو در جهان
چندان که رای توست دو چندان برآمده

سم سمند تو به سمنگان فرو شده
گرد سپاه تو ز سپاهان برآمده

«فلکی شروانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir