هوش مصنوعی: این متن شعری است که در مدح و ستایش یک پادشاه (خسرو) سروده شده است. شاعر از جشن‌های آدینه، مهرگان و ماه نو یاد می‌کند و آنها را برای خسرو خجسته می‌داند. او پادشاه را با صفاتی مانند تاج‌بخش، لشکرکش، بخشنده و بردبار توصیف می‌کند و آرزو می‌کند که هزار سال با شادی و ناز زندگی کند. همچنین، شاعر به برتری تخت پادشاه، ضعف دشمنانش و نیکی‌های او اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که همیشه به فال نیک و بخت میمون عمل کند.
رده سنی: 12+ این متن دارای مفاهیم ادبی و اخلاقی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و الهام‌بخش است. همچنین، استفاده از واژگان کهن و سبک شعری ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۱۸۷ - فی المدیحه

آدینه و مهرگان و ماه نو
بادند خجسته هر سه بر خسرو

ای خسرو تاج بخش و لشگرکش
صد بنده ترا رسد چو کیخسرو

با شادی و ناز و خصلت نیکو
بگذار هزار سال جشن نو

تخت تو گذشته از سر کیوان
بدخواه تو پست ماند اندر گو

با جود تو قطره ایست رود ویم
با حلم تو ذره ایست کوه لو

بدخواه تو نغنوده شادمان
خرم بنشین تو شادمان بغنو

جز تخم مهی نکاشتی هرگز
جز بار بهی و نیکوئی مدرو

کاری که کنی بفال نیکو کن
جایی که روی به بخت میمون رو

شادی کن و خرمی برسم جم
دشمن کش و خشم خور بسان زو
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۶ - در مدح شاه ابومنصور
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۸ - فی المدیحه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.