۳۴۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۸۷

باده ناخورده مست آمده‌ایم
عاشق و می پرست آمده‌ایم

ساقیا خیز و جام در ده زود
که نه بهر نشست آمده‌ایم

خیز تا از خودی برون آییم
که به خود پای بست آمده‌ایم

چون شکستی نبود جانان را
ما ز بهر شکست آمده‌ایم

در جهانی که مست هشیار است
هوشیاران مست آمده‌ایم

ناقصان بلی خویشتنیم
کاملان الست آمده‌ایم

هستی و نیستی ما بنماند
ما مگر نیست هست آمده‌ایم

ما چنین خوار نیستیم الحق
که به عمری به دست آمده‌ایم

همچو عطار در محیط وجود
به عنایت به شست آمده‌ایم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.