ای با خدای و با همه خلق خدای راست
از داد و راستی همه پیروزئی تراست

ملک تو همچو رنج بداندیش تو فزون
رنج تو همچو ملک بداندیش تو بکاست

طبع تو پاک و جان تو پاک و تن تو پاک
قول تو راست و رای تو راست و دل تو راست

از پادشاهی تو هرانکو فرار کرد
بر جای خویش خاسته بر جان پادشاست؟

خوشا ولایتا و بزرگا رعتیا
کش پادشاه دادگر پاک پارساست

چون تو ملک براستی و داد کی نشست
چون تو فلک بدانش و دولت کرا بخاست

تا مر ترا بتخت شهی بر نشاند بخت
شاخ ستم نرست و نسیم بدی نخاست

اندر بقای تست همه خلق را بقا
چندان بقات باد که خورشید را بقاست