ملکان را ز آسمان کبود
چون تو هرگز کریم و راد نبود

هرگز از تو کسی بلا نکشید
هرگز از تو کسی جفا نشنود

عید فرخنده باد بر تو ملک
باد یزدان ز جان تو خشنود

تا ترا درد رنجه داشت همی
روز مردم ز درد گشت کبود

ما همه بندگان چو شیفتگان
دل غم آلود و دیده خون آلود

تا بدین مایه حال تو یزدان
خلق را صنع خویشتن بنمود

بس نه بخشود بر تو باد یقین
بر همه مردم جهان بخشود

دار و گیر جهانیان را چرخ
ز تن و جان و دل ترا بزدود

تنت پالود کردگار ز درد
زود گردی درست و خرم زود

گر جهان بر تو وقف کرد خدای
نکند بر تو هیچ دشمن سود

باد چندان بقات در شاهی
که بود نام بت پرست و جهود