هوش مصنوعی:
این شعر در ستایش شخصی به نام شیر اوژن است که با صفات نیک و افتخارآمیز مانند آفتاب روشن، دارای نام نیک و جوشن توصیف شده است. شاعر نوروز و گلشن را به او فرخنده می‌دارد و بیان می‌کند که گیتی و گردون به خاطر او خرم و روشن هستند. همچنین، تأکید می‌شود که دشمنانش نابود می‌شوند و دوستانش سعادتمند می‌گردند. شاعر از جود و فضل او سخن می‌گوید و او را معدن جود و مسکن فضل می‌نامد.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم ادبی و تاریخی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و فرهنگ ایرانی دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تشبیهات ممکن است برای کودکان کم‌سن پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۰۷
ای آفتاب روشن تابان میان گلشن
آرام شهر مائی نام تو شیر اوژن
از فخر نام داری و ز نام نیک جوشن
فرخنده باد بر تو نوروز و سیر گلشن
گیتی بتست خرم گردون بتست روشن
ناز روان مائی رنج روان دشمن
در زیر دشمنانت سوسن شود چو سوزن
در دست دوستانت سوزن شود چو سوسن
بستند بخت و دولت با دامن تو دامن
وندر زدند آتش دشمنت را بخرمن
با دوستان همی زی با دشمنان همی زن
با دوستان بساغر با دشمنان به آهن
هستی بکف کافی مر جود را تو معدن
هستی برای روشن مر فضل را تو مسکن
آرام شهر مائی نام تو شیر اوژن
از فخر نام داری و ز نام نیک جوشن
فرخنده باد بر تو نوروز و سیر گلشن
گیتی بتست خرم گردون بتست روشن
ناز روان مائی رنج روان دشمن
در زیر دشمنانت سوسن شود چو سوزن
در دست دوستانت سوزن شود چو سوسن
بستند بخت و دولت با دامن تو دامن
وندر زدند آتش دشمنت را بخرمن
با دوستان همی زی با دشمنان همی زن
با دوستان بساغر با دشمنان به آهن
هستی بکف کافی مر جود را تو معدن
هستی برای روشن مر فضل را تو مسکن
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
