ای شهریار یار تو بس کردگار تو
اندیشه نیست گر نبود خلق یار تو

تو دستگیر خلقی واو دستگیر تو
تو گوش دار خلقی و او گوش دار تو

ایزد ترا ز خلق جهان اختیار کرد
کار جهان نباشد بی اختیار تو

هر چند خلق کار تو آشفته تر کنند
اوراست تر کند ز همه خلق کار تو

کس را نداد دولت و تأیید و بخت تو
از روزگار آدم تا روزگار تو

در بوستان بخت درخت سعادتی
فرهنگ و دانش است همه برگ و بار تو

اندیشه های خلق بدانی ز بهر آنک
بختست و دولت و خرد آموزگار تو

باشد نهان دشمن تو بر تو آشکار
بر دشمن تو هست نهان آشکار تو