هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و فراق معشوق سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند اشک، موی معشوق و تیر مژگان، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. او معتقد است که جانش در گرو موهای مشکی معشوق است و دلش تنها با روی خوش او روشن می‌شود. همچنین، شاعر از زیبایی و تأثیر معشوق بر خود می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ کس مانند او سبکبال و شیفته نیست.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک زیبایی‌شناسی و احساسات پیچیده آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.

شمارهٔ ۱۱۴

شد سرشگم ز آرزوی روی تو چون روی تو
وز فراق روی تو بگداختم چون موی تو

جان من پاینده اندر تن ز مشگین موی تست
دل بود روشن ز روی فرخ دلجوی تو

از نهیب تیر مژگان و کمان ابرویت
جز دل من هیچ دل دیدن نیارد روی تو

تا فکندی گوی نیکوئی تو در میدان مهر
هیچ چوگان زن ندید از من سبکتر گوی تو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.