هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش و دعای خیر برای شخصی به نام "امیر" می‌پردازد. او آرزو می‌کند که امیر همیشه فرخنده و شاد باشد، مانند کوهی استوار بر تخت سلطنت بماند، و شادی را به دل‌ها بیاورد. شاعر همچنین ابراز می‌کند که بدون امیر، جان او زنده نیست و همیشه بنده‌اش خواهد بود.
رده سنی:
12+
این متن یک شعر کلاسیک است که ممکن است برای درک کامل معانی و مفاهیم آن، به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز باشد. کودکان زیر 12 سال ممکن است در درک برخی از واژگان و مفاهیم انتزاعی آن دچار مشکل شوند.
شمارهٔ ۱۱۵
امیر ابر تو فروردین فرخ باد فرخنده
مبراد از دلت شادی مبراد از لبت خنده
بسان کوه بادی تو فراز تخت پاینده
ز دل تیمار کاهند بدل شادی فزاینده
هران چیزی کجا کردند زیر خاکش آگنده
همه کردی بسان خاک در گیتی پراکنده
توئی دارنده مردم خدایت باد دارنده
که شاد و زنده چندانیم تا تو شادی و زنده
ترا من بنده زان خواهم همیشه شاد و فرخنده
که بی تو ذره ای نبود روان و جان من زنده
مبراد از دلت شادی مبراد از لبت خنده
بسان کوه بادی تو فراز تخت پاینده
ز دل تیمار کاهند بدل شادی فزاینده
هران چیزی کجا کردند زیر خاکش آگنده
همه کردی بسان خاک در گیتی پراکنده
توئی دارنده مردم خدایت باد دارنده
که شاد و زنده چندانیم تا تو شادی و زنده
ترا من بنده زان خواهم همیشه شاد و فرخنده
که بی تو ذره ای نبود روان و جان من زنده
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
