شد پیر جهان و شد جوان باده
وز نقش و نگار باغ شد ساده

ناراست بجای لاله بنشسته
سیب است بجای سوسن استاده

آلوده رخان او بخون رز
واکنده دهان این به بیجاده

خورشید زمانه لشگری کورا
هست ایزد کام و آرزو داده

بر تخت نشسته جاودان خرم
با ناز و نشاط و مطرب و باده