هوش مصنوعی: شاعر در این متن از دلِ رنج‌دیده و عاشق خود می‌گوید که با سختی‌ها و غم‌های فراوان روبه‌رو شده و از شادی دور افتاده است. او از عشق و هجران سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تنها کسی که طعم تلخ هجران را چشیده می‌تواند درد آن را درک کند. شاعر عشق به زیبایی‌ها را ستایش می‌کند و تأکید می‌کند که هیچ‌کس مانند معشوق او زیبا نبوده است.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عاشقانه و غم‌انگیز است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد.

شمارهٔ ۱۲۰

دلی دیدم بسی تیمار دیده
فراوان سختی و خواری کشیده

بغم پیوسته وز شادی گسسته
رمیده زان و با این آرمیده

خریده انده و شادی فرخته
فرخته راحت و زحمت خریده

بیند زلفک دلبند بسته
بخار غمزه خوبان خلیده

بپرسیدم کسی را کاین دل کیست
مرا گفت ای بلای عشق دیده

چنان گشتی که نشناسی دل خویش
دل تست اینکه هست از تو رمیده

بنالیدم چو نام دل شنیدم
بباریدم برخ بر آب دیده

چو من بیهوش و بی دل باشد آری
اگر چه عاشقی باشد شمیده

بورزم مهر خوبان تا توانم
ندارم تن برنج اندر خمیده

که من بسیار خوبان را گزیدم
ندیدم چون تو خوبی را گزیده

نداند تلخی هجران کسی کو
نباشد تلخی هجران کشیده
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.