خدایگانا کار جهان شناخته ئی
بتیغ سر ز همه مهتران فراخته ئی

بسا ملک پسرا کو فتاده بوده ز ملک
تو بر سریر بملک اندرش شناخته ئی

موافقان را از ناز دل فروخته ئی
مخالفان را از رنج تن گداخته ئی

ترا خدای بهر نیکوئی نواخته است
چو خلق را بهمه نیکوئی نواخته ئی

ز روزگار همه کار خویش یافته ئی
بتیغ کین بهمه دشمنانت تاخته ئی