هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه، به ستایش معشوقی الهی می‌پردازد که بی‌نظیر و بی‌همتاست. عشق به او کار هر کسی نیست و تنها عاشقان حقیقی می‌توانند به درک این عشق نائل شوند. معشوق، گوهری است که قدرش را کسی نمی‌داند و تنها پاک‌بازان و عاشقان واقعی می‌توانند به او نزدیک شوند. عطار نیز خود را مرغ دانه‌ای می‌داند که به دنبال معشوق است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۳۷

ای به روی تو عالمی نگران
نیست عشق تو کار بی‌خبران

بی نظیری چو عقل و بی همتا
ناگزیری چو جان و ناگذران

گوهری را که کس نداند قدر
کی بدانند قدر مختصران

مرد عشق تو هم تویی که تویی
دایما در جمال خود نگران

چون دویی راه نیست در ره تو
جز یکی نیست دیده دیده‌وران

پرده بردار و بیش ازین آخر
پردهٔ عاشقان خود مدران

هرچه صد سال گرد آوردند
با تو در باختند پاک‌بران

پاک‌بازان چو مانده‌اند از تو
پس چه سنجند هیچ این دگران

دل عطار مرغ دانهٔ توست
باشه در مرغ خویشتن مپران
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.