با آنکه بهشیاری همتات نمی افتد
از نخوت و جباری بامات نمی افتد

آئی و رقیبانت آیند ز پیش و پس
آخر شبی این بازی تنهات نمی افتد

بر سر بنهی دستی تا جان من مسکین
چون زلف سرافکنده در پات نمی افتد

شب تیره دمی روشن من خالی و تو فارغ
هان می فتدت در سر این تات نمی افتد

ممکن که بدل داری باشد چو تو در عالم
باری به ستمگاری همتات نمی افتد