هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به قلم خود خطاب می‌کند که گویی از ازل سرنوشت نوشتن داشته است. او از قلم می‌خواهد که هرچه می‌خواهد بنویسد، چه مدح و چه ذم. همچنین اشاره می‌کند که دشمنان به دست مراد او شکست خورده‌اند و حالا او قدرت انتخاب دارد که به آنها عطا کند یا آسیب برساند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین ممکن است نیاز به توضیح برخی اصطلاحات و مفاهیم برای مخاطبان جوان‌تر وجود داشته باشد.
شمارهٔ ۷
ای خامه ی تو منهی سر ازل شده
محتاج کشته ام قَد ری کاغذم فرست
لیک از بریده ئی طمع از مدح نیک من
فرمان توراست هرچه فرستی بدم فرست
کار عدو بدست مراد تو داده شد
خواهی دهم عطاده و خواهی صدم فرست
محتاج کشته ام قَد ری کاغذم فرست
لیک از بریده ئی طمع از مدح نیک من
فرمان توراست هرچه فرستی بدم فرست
کار عدو بدست مراد تو داده شد
خواهی دهم عطاده و خواهی صدم فرست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
