ای وزیری که گوش هوش تو را
از پس پرده ی قضا خبر است

دیده ی فطنت تو می بیند
هرچه ایام را به پرده در است

پرده های رواق کردونت
شده محرم چو پرده های دراست

غیب همخوابه فراست توست
گرچه خاتون پرده ی قدر است

خوش نوائی است صیت تو لیکن
زخمه اکنون ز پرده دگراست

پرده از روی کار باز مگیر
که در او چشم خورده ی دگراست

کنه پرده دار بی معنی است
که بر این پرده طعنه را گذر است

نقش آن خام قلتپان دیدن
دیده را همچو پرده بصر است

پرده نام و ننگ من بدرید
نیست این پرده دار، پرده دراست