بروزگار خودم بعد از این امید نماند
که گشت عودمن از گشت روزگار چوبید

سپید چشم و سیه فام میگذارم عمر
ز دستکاری شاه سیاه و صبح سفید

کلاه دولت من چون بیوفتاد از سر
زمانه، خاک فشان گو بر افسر جمشید

جوین بیوه زنان چون خورم که همت من
ورای قرصه ماه است و گرده خورشید

مرا به خنجر بهرام بر نیاید کام
کنون نیاز چه دارم به بربط ناهید