هوش مصنوعی:
این متن بیانگر پشیمانی و ندامت از اعمال بیهوده و زیان‌بار در زندگی است. شاعر اعتراف می‌کند که به جای ساختن و افزودن، زمان خود را به حرف‌های بی‌اساس و کارهای بی‌فایده گذرانده و در نهایت از خداوند طلب بخشش و رحمت می‌کند.
رده سنی:
14+
محتوا شامل مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است. همچنین، موضوع پشیمانی و طلب بخشش نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۰
مدتی تا در این جهان بودیم
هرزه گفتیم و باد پیمودیم
مردمان در عمارت افزایند
ما همه در خسارت افزودیم
ای بسا کز برای سود و زیان
شب نخفتیم و روز ناسودیم
ملکا، گرچه ما ز بدبختی
خود نکردیم هرچه فرمودیم
تو ببخشا و رحم کن بر ما
گرچه بر خویش ما نبخشودیم
هرزه گفتیم و باد پیمودیم
مردمان در عمارت افزایند
ما همه در خسارت افزودیم
ای بسا کز برای سود و زیان
شب نخفتیم و روز ناسودیم
ملکا، گرچه ما ز بدبختی
خود نکردیم هرچه فرمودیم
تو ببخشا و رحم کن بر ما
گرچه بر خویش ما نبخشودیم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
