چون بدیدم بدیده ی تحقیق
که جهان منزل عناست کنون

راد مردان نیک محضر را
روی در برقع فناست کنون

آسمان چون حریف نا منصف
به ره عشوه و دغاست کنون

دل فکاراست همچو دانه برآنک
زیر این سبز آسیاست کنون

طبع بیمار من ز نشتر آز
شکر، یزدان درست خاست کنون

وز عقاقیر خانه ی توبه
نوشداروی صدق خواست کنون

وز زبان جهان خدیو خدای
مادح حضرت خداست کنون

لهجه ئی خوش نواتر از زخمه
بلبل باغ مصطفاست کنون

عزت خاره و قصب بر من
چون فزون شد خرد نکاست کنون

سر آزاده و تن آزاد
هیچ کز پشم و پنبه راست کنون

مدتی خدمت ثنا گردم
نوبت خدمت دعاست کنون