هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات بیان می‌کند که هنگام نوشتن نامه به معشوق، قلمش مانند گردن‌افرازی بلند شد، اما اشک‌هایش مانع از نوشتن شد. حال دل مشتاق او به گونه‌ای است که حتی قلم نیز نمی‌تواند آن را به تصویر بکشد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی و شناخت ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و صنایع ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۶
در نامه ی تو، قلم چو گردن بفراشت
گفتم بنویسمت، سرشکم نگذاشت
حال دل مشتاق نه آن صورت داشت
کان را به سر قلم، توانست نگاشت
گفتم بنویسمت، سرشکم نگذاشت
حال دل مشتاق نه آن صورت داشت
کان را به سر قلم، توانست نگاشت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
