هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های معنوی سخن می‌گوید. او عشق را به عنوان نیرویی توصیف می‌کند که عقل و جان را تسخیر کرده و همه چیز در عالم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شاعر از عشق به عنوان محور اصلی زندگی و هستی یاد می‌کند و بیان می‌کند که همه چیز در عالم از عشق سرچشمه می‌گیرد و به آن بازمی‌گردد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی دارد. همچنین، زبان و ساختار شعری آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۶۹۷

ای خم چرخ از خم ابروی تو
آفتاب و ماه عکس روی تو

تا به کوی عقل و جان کردی گذر
معتکف شد عقل و جان در کوی تو

کی دهد آن را که بویی داده‌ای
هر دو عالم بوی یکتا موی تو

در میان جان و دل پنهان شدی
تا نیاید هیچ‌کس ره سوی تو

چون تویی جان و دلم را جان و دل
من ز جان و دل شدم هندوی تو

عشق تو چندان که می‌سوزد دلم
می نیاید از دلم جز بوی تو

پشت گردانید دایم از دو کون
تا ابد عطار در پهلوی تو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.