هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که از غفلت و دوری از حقیقت سخن می‌گوید. شاعر از انسان‌هایی می‌گوید که در غفلت و حرص نفس غرق شده‌اند و ایمان خود را به خاطر لذت‌های زودگذر از دست داده‌اند. او از عذاب و اضطراب انسان‌ها در روز قیامت و نقد اعمالشان می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها عاشقان حقیقی می‌توانند از این بحران نجات یابند. شاعر همچنین از عشق حقیقی و پنهان بودن دریای عشق از چشم خلق سخن می‌گوید و از عجایب عشق و محبت می‌نالد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عذاب، اضطراب، و نقد اعمال ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۷۲۵

ای ز شراب غفلت مست و خراب مانده
با سایه خو گرفته وز آفتاب مانده

تا چند باشی آخر از حرص نفس کافر
ایمان به باد داده در خورد و خواب مانده

اندیشه کن تو روزی کین خفتگان ره را
گه در حجاب بینی گه در عذاب مانده

آنجا که نقدها را ناقد عیار خواهد
مردان مرد بینی در اضطراب مانده

وانجا که باز خواهند از جان و دل نشانی
هم دل سیاه بینی هم جان خراب مانده

وانجا که عاشقان را از صدق باز پرسند
بس عاشق مجازی کاندر جواب مانده

ای اوفتاده از ره بگشای چشم و بنگر
پیران راه‌بین را سر در طناب مانده

عیسی پاک‌رو را از سوزنی شکسته
حیران میان این ره چون در خلاب مانده

ترسم که هیچ عاشق پیشان ره نبیند
وان ماه‌رخ بماند اندر نقاب مانده

در بحر عشق دری است از چشم خلق پنهان
ما جمله غرقه گشته وان در درآب مانده

بر آتش محبت از شرح این عجایب
عطار را دل و جان در تف و تاب مانده
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.