هوش مصنوعی: شاعر در این متن از رنج‌ها و غم‌هایی که به خاطر یار و معشوق خود متحمل می‌شود، سخن می‌گوید. او با وجود جفاهای یار، از شکایت خودداری کرده و غم عشق را با آغوش باز می‌پذیرد. همچنین، از طعنه‌های دیگران و حسرت دیدار یار می‌نالد و درد فراق را توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و فراق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۳۱۸

آزارها ز یار جفا کار می کشم
تا کار او جفاست من آزار می کشم

غم می کشم ز یار و شکایت نمی کنم
غم نیست چون غمیست که از یار می کشم

بر من شدست این سبب طعنه دگر
کز بهر یار طعنه اغیار می کشم

میلیست هر مژه که بآن جای توتیا
گرد رهت بدیده خونبار می کشم

بسیار کم چراست بمن التفات تو
با آنکه من جفای تو بسیار می کشم

بر یاد قامتت همه شب تا دم سحر
آه دمادم از دل افگار می کشم

می می کشد رقیب فضولی ز جام وصل
من در فراق حسرت دیدار می کشم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.