ای دل ملال گوشه عزلت هزار بار
بهتر ز همنشینی هر یار و آشناست

هر یار و آشنا که شود همدم کسی
یا از جماعت فقرا یا ز اغنیاست

گر منعم است و صاحب نعمت هر آینه
دایم ز ملک و مال و تجمل سخن سراست

در مبتلای فاقه و فقراست پیش تو
کارش همه شکایت دنیای بی وفاست

اوقات ضایع است درین هر دو ماجرا
کو همدمی که خالی ازین هر دو ماجراست