آدمی را فضل صوری و کمال معنویست
نیست هر وقتی بهر حالی که باشد بی اثر

گاه عرض حسن صورت می کند بر اهل حال
می شود محبوب مه پیکر حبیب سیمبر

می دهد نظاره رفتار او آرام دل
می فزاید چهره زیبای او نور بصر

گر فقیه و عابد و شیخ و معلم می شود
می کند تعلیم علم و صنعت و فضل و هنر

می رساند فیض او دل را بسرحد کمال
می شود ارشاد او اهل طلب را راهبر

عقل حیران است در کیفیت اطوار او
هست گلزار طبیعت را نهال بارور

هم سرور دیده می یابند ازو هم کام دل
گه شکوفه می نماید گاه می بخشد ثمر

«فضولی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir