دوش طفلی پری رخی دیدم
گفتم ای شوخ شکرین گفتار

تو چرا از کمال استغنا
فارغی از مشقت همه حار

پدر و مادرند در تک و دو
تا ترا پرورند لیل و نهار

گفت ما کاملان دورانیم
ناقصانند این گروه کبار

زانکه طفلیم ما و بر طفلان
نیست واجب رعایت اطوار

که شویم از خلاف آن عادت
قابل رد ایزد جبار

لیک این بالغان تا بالغ
که دم از عقل می زنند و وقار

نیستند آنچنان که می باید
ناقصانند و ناتمام عیار

ناقصان گر کنند در عالم
خدمت کاملان نباشد عار