هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به ستایش معشوق و بیان عشق عمیق شاعر به او می‌پردازد. شاعر از خیال معشوق به عنوان همنشین همیشگی خود یاد می‌کند، عشق به جمال او را جاودانه می‌داند، و روی او را قبله‌گاه و بهشت خود معرفی می‌کند. شعر همچنین به وفاداری و آرزوی وصال معشوق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق جاودانه و وفاداری نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۳

ای روز و شب خیال رخت همنشین ما
جاوید باد عشق جمالت قرین ما

آن دم که بود نقش وجودم عدم هنوز
مهر تو بود مونس جان حزین ما

ما سجده پیش قبله روی تو می کنیم
تا هست و بود قبله، همین است دین ما

ما را هوای جنت و خلد برین کجاست
روی تو هست جنت و خلد برین ما

روزی که دور چرخ دهد خاک ما به باد
نگذارد آستان تو، خاک جبین ما

ای خاتم جهان ملاحت به لطف و حسن
شد مهر مهر روی تو نقش نگین ما

تا در هوای مهر تو چون ذره گم شدیم
گو برمخیز دشمن از این پس به کین ما

هردم به چشم اهل وفا نازنین تر است
هرچند ناز می کند آن نازنین ما

هست آرزوی جان نسیمی وصال تو
ای آرزوی جان، نفس واپسین ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.